Hamileliğimin
ilk ayları yaz aylarına denk gelmişti.
Bizi hiç yalnız bırakmayan canım annem de bizim evde. Herkes bir yanda
pinekliyor. Yaşasın Pazar günü. Uzanmışım kanepeye, televizyon seyrediyorum ama
boş boş bakarak. Birden burnumun dibinde biri ucu tırtıklı bir bıçakla bir
portakal kesti sanki. Bütün kokusunu
burnumun deliklerinde, bütün suyunu elimde kolumda hissettim. Sanki bir vampir
filminden fırlamış kan kokusu almış bir vampir gibi yattığım yerden fırlayıp
‘Canım portakal çekti!’ dedim. Sessiz sessiz televizyon seyreden annem ve Uğur
zınk diye dönüp bana baktılar. Ve sağımda oturan koca denilen kişilikten cevap
geldi :
“Ben
sana şimdi bir şeftali keseyim. Kesmezse gider alırız.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder